Reactie Mirjam Gaasterland, maart 2015
11 februari jl. was er een eerste gemeenteberaad over een toekomstbestendige PKN gemeenschap voor de langere termijn. Op deze avond zijn ruim 80 gemeenteleden in Het Brandpunt op een constructieve en open manier met elkaar in gesprek gegaan over dit onderwerp.
In groepen is met elkaar gesproken over twee vragen:
- Wat vind je belangrijk in een viering?
- Wat vind je spannend als we als wijkgemeenten meer moeten gaan samenwerken in een viering?
Zo begint het verslag in de Nieuwsbrief. Ik verbaas me over de gekozen weg. Ja, ik zie dat er terugloop is in het aantal aanwezigen in de vieringen. Ja, ik lees ook dat de financiën een punt van zorg zijn – hoe wel dat volgens de voorzitter niet de aanleiding is tot dit proces. De richting van de oplossing is duidelijk ingezet: we gaan wijkgemeenten samenvoegen en we beginnen bij de vieringen.
Op vraag 2 heb ik in het gemeenteberaad aangegeven dat ik het vooral spannend vindt hoeveel mensen we gaan verliezen als we vierplekken samenvoegen.
De voorzitter van de Algemene Kerkenraad gaf die avond in beeldspraak aan dat AK en CvK ervoor zorgen dat er een keuken is en dat we als gemeenteleden mogen aangeven wat we willen koken. Enkele dagen later las ik in Trouw een interview met een Groningse vrouw die haar huis vanwege de gevolgen van de gaswinning moet opgeven. Zij vertelde dat de NAM zorgt voor een nieuwe woning maar als ze even niet oplet wordt er aan alle kanten geknabbeld aan de grootte van de ruimten in de te bouwen woning. Zou het bij ons in kerkelijk Amersfoort Noord ook zo gaan?
Er is een probleem en de suggestie wordt gewekt dat er nog niets is besloten en dat we als gemeenteleden mogen meepraten. Tegelijk wijst alles er op dat de richting van de oplossing vastligt. Ik hoor ook teveel betrokkenen spreken over het onvermijdelijke van dit proces: “kijk maar naar andere gemeenten, daar gebeurt hetzelfde. Daar worden predikantsplaatsen bij vertrek van een predikant niet of slecht gedeeltelijk opgevuld”.
Waarom worden we als gemeenteleden niet uitgenodigd om echt mee te denken. Er is een vrijwilligerstekort maar er zijn zeker mensen te vinden die een paar avonden willen stoeien over creatieve mogelijkheden om de toekomstige kerk vorm te geven. Misschien moeten we juist wel kleiner en denken over huisgemeenten in plaats van wijken te willen samenvoegen.
Mirjam Gaasterland